Jahonnoma

ДЎЗАХ

Буюк Яратувчи бир куни Одам Ато ва Момо Ҳавонинг атворларидан ранжиб уларга жазо тайин этишни ихтиёр қилибди. Кўкдан бир парча узиб, Ерни пайдо қилибди, бир қисмини қуруқлик ва қолганини сувдан.

Аввалига Одам Ато ва Момо ҳавони қумурсқага айлантириб, Ерга ташлабди. Қарасаки, қумурсқалар кўпайиб кетиб, ерни илма-тешик кулбага айлантираётган эмишлар.

Шунда Яратгувчи уларни қушга айлантирибди. Қарасаки, қушлар Ерни ташлаб уммонлар устига кетиб, балиқ овлаб, роҳат-фароғат қилиб юришибди.

Шунда уларни одамга айлантириб юборибди.

-Бизни қаерга ташладинг, ё Рабб?-деб сўрабди Одам ато ўз Яратгувчисидан.

-Сизларни жазолаш учун дўзахга итқитдим,-деган жавоб олибди.

-Биз бу дўзахда қанча қоламиз?-деб сўрабди Момо ҳаво улу Тангридан.

-Бу дўзахни атига бир кунга деб яратдим. Демакки, у ерда бир кун турасизлар. Бу сизлар учун Қиёмат кунидир.

Яратгувчининг бир кун деган ўлчови билан бизнинг бир кун деган ўлчовимиз орасида биззилион-биззилион йиллар бор экан.

Демак, биз Қиёмат кунининг фарзандларимиз, яъни Қиёмат кунида, дўзахнинг қават-қават азоблари аро ёнаётган бандалармиз! Яратгувчининг бу Куни қачон битади, унинг ўзига аён!..

ЖМ. 

“Қиёмат куни” романидан.

Filed under: Rivoyatlar |