ҚУЛЛАР
Бир зулмкор шоҳ қазога етганда ҳеч жон беролмасмиш. Табибу -уламолар ҳайрон. Кун кечиб кеч кирганда шоҳ кўзларини очибди.
– Шаҳаншоҳим, яна қандай армонингиз бор? Амр этинг, бажо келтирайлик, -дебди табиби калон.
– Вазиримнинг бошини танидан жудо қилинглар! – дебди шоҳ.
Ҳамма сукунатга чўмибди. Уч кун давомида шоҳ жаллодлару зиндонбонлар, девонбегию м ушовирларини ўлимга буюрди. Энди эса…
– Шаҳаншоҳим, ул зот сизнинг энг ишонган мудирингиз, сояи обрўйингизларку, ахир, биз қандай қилиб…
-Амримни муҳокама учун эмас, ижро учун буюрдим!
Вазирнинг бошини келтириб кўрсатганлардан сўнг: Continue reading
Filed under: Rivoyatlar | Leave a comment »
Jahonnoma 