“Ҳечқаер”га саёҳат
Олтмишга кирганимни ва оила қурганимизнинг 35 йилигини Ню Йоркда, катта бир кошонада нишонлаш режаланганди. Ўзбекистондан келадиганлар қаршисида муаммолар пайдо бўлди.
Йўлини топдим ва ишни ўзбекона қилмоқчи бўлдим. Яъни туғилган кунимни бир фурсатдан кейин невара тўйи билан бирга ўтказиш. Ихчам ва камхаражат. Continue reading
Filed under: Oltmish | Leave a comment »
60ning Oltmish yosh bir paytlar yetib bo‘lmas manzil edi. Bir pasda yetib oldik.
Lekin bu sana hayotning muhim dovoniga aylandi.
Bu yil nevaram Kamron tug‘ildi.
Qizlarim Parvina va Madinani ham uzatdik.
Rohilaxon bilan oila qurganimizga 35 yil to‘ldi…
Bu sanani yanada boyitish uchun umrimning shu qismida esda qolgan va boshqa to‘plamlarimga kirmagan ba’zi lahzalarni “terib” kitob qilgim keldi.
JM.
Filed under: Oltmish | Tagged: Jahongir Mamatov | Leave a comment »
Тўртинчи фасл
46.ВАТАН
Инсоннинг киндик қони оққан ерни ватан дейдилар. Бу тор маънодаги тушунча ва бу Ватан ҳақидаги ҳақиқатни тўла қамраб ололмаган тушунча. Инсоннинг бешик ва тобут орасидаги йўлини Ватан дейдилар. Бу кенг маънодаги тушунча ва Ватан ҳақидаги ҳақиқатни унуттиришга қаратилган тушунча. Хўш, ундай экан аслида Ватан нима?
Ватан бир миллатнинг ўзлигини, кимлигини,тилини , маданиятини яшатган ҳудуд. Ватан бир миллат тоғларининг салобатига маҳлиё бўлган, ирмоқларининг оқишидан мусиқалар тинглаган, қушларининг сайрашига маст бўлган, тупроғининг тафтидан умид олган муборак заминдир. Ватан болаликдан онанинг кўзлари каби тийран ва дарин осмон бўлиб кўнгилларга ерлашган, отанинг пешонасидаги реза-реза терларининг қуёшда жимирлашидан камалакка айланиб, дилларда иморат солган ва момоларнинг уйқуларини тонгнинг этагига боғлаб сўзлаб берган ривоятларидаги қаҳрамонларнинг сиймосига айланган чексиз борлиқдир.
Шу маънода биз учун гиёҳлари олтинлардан устун, дарёлари денгизлардан афзал, адирлари дунёнинг не-не кенгликларидан муқаддас бўлган ватан – Ўзбекистон, Туркистон, Турондир! Continue reading
Filed under: Oltmish | Tagged: Jahongir Mamatov | Leave a comment »
1993 yil. Istanbul .Eminonu.
Учинчи фасл
31.Би-Би-Си
Таниқли адиб Ҳамид Исмоил Би-Би-Сининг Ўзбек хизматни тетепоя қилдираётган пайт эди. Бир куни Истанбулга сим қоқиб, ҳамкорликка даъват этди.
Ўша кезда “Озодлик”да “Жаҳонгир Муҳаммад” номи билан чиқиб турар эдим. У пайтда бу икки хизмат рақобатчи ва бири билан ҳамкорлик қилган одам иккинчисида чиқмасди. Шу боис Би-Би-Си учун “Муҳаммад Турон” деган тахаллусни танладим.
Вазифам асосан Туркиядаги муҳим хабарларни узатиш ва Лондондан сим қоқишганда ҳар куни рўй берган воқеаларни шарҳлаб туриш эди. Continue reading
Filed under: Oltmish | Tagged: Жаҳонгир Маматов | Leave a comment »
Иккинчи фасл
16. ДАВЛАТ АРБОБИ
Истеъдодли ва заҳматкаш журналист Аҳмад Исмоиловнинг сўнгги иш жойи “Тошкент ҳақиқати” газетаси эди. У оламдан ўтганда жуда кўп журналистлар кўзимизда ёш билан мангу йўлга кузатиб қолганмиз.
1974 йилда Тошкент Давлат университетининг Журналистика факултетида ўқиган пайтимда, иқтисодий шароитим оғирлашиб, иш қидириб қолдим. 17-18 ёшли, тажрибасиз йигитни ким ҳам ишга оларди? Сарсон бўлганимни ва қийин шароитга тушганимни кўрган ижарачи-уйнинг эгаси Илёс ака қўшни маҳаллада истиқомат қиладиган журналист Расул Раҳмонов билан таништирди. У эртасига туш пайти Навоий театри ёнига боришимни уқтирди.
Борсам у бир ўрта бўйли, кулча юзли, ҳайли семиз одам билан фаввора ёнида гаплашиб турган экан. Салом бериб, узоқроқда тўхтадим. Расул ака у одамга бир нарсалар дегандан кейин у менга яқинроқ келиб:
-Битта савол бераман, жавобинг ёқса, ишга олиндинг, бўлмаса ўзингдан кўр,-деди. Continue reading
Filed under: Oltmish | Tagged: Jahongir Mamatov | Leave a comment »
ОЛТМИШНИНГ ОЛТМИШ ЛАҲЗАСИ(БЎЛГАН ВОҚЕАЛАР)
Олтмиш ёш бир пайтлар етиб бўлмас манзил каби эди. Лекин бир пасда етиб олдик. Бу санани шунчаки ўтказиб юбормаслик учун умримнинг шу қисмида эсда қолган баъзи лаҳзаларни “териб” китоб қилгим келди. Китоб тўрт фаслдан иборат бўлиб, қишлоқ, шаҳар, мамлакат ва хориж воқеаларини ўз ичига олган. Уни ҳаёт, маданият, мафкура ва сиёсат тарзида ҳам тўрт фаслга бўлиш мумкин.
Биринчи фасл
1.БУВИМ
Муҳаммадризо бобом вафот этганларидан кейин бутун оила ташвишлари бувимга қолган. Туғилганимдан етти ёшларга қадар раҳматли Анбар бувимнинг уйларида яшаганман. Тўққиз ойлигимда суннат тўйи қилган эканлар. Неваралари кўп бўлса-да, негадир мени танлагандилар. Бошқа ўғил невараларини ҳам кам кўрмасдилар. Кимё холамнинг ўғли Жўрақул, Сокина холамнинг ўғли Расул, Ўткир, Аҳмаджон… лар ҳам бувимни эслашса, суҳбатлар тонггача узилмаслиги мумкин. Қиз неваралари ҳам кўп эди. Ҳовли ҳамма вақт тўла. Болалар ўйнасин деб ҳовлига ҳеч нарса экилмаган. Ҳамма ёқ супа эди. Continue reading
Filed under: Oltmish | Tagged: Жаҳонгир Маматов, Жаҳонгир Муҳаммад, Jahongir Mamatov | Leave a comment »
Jahonnoma 
You must be logged in to post a comment.