ЎКИЛ
Ўлсанг ўкилга нима? Бу гапни энамнинг энасидан эшитганман. Юзга юзлашиб, юзни юмалатган катта момом вакилни “ўкил” дер эди. Никоҳ пайтида гувоҳ бўладиган вакил борку, ўшани!
Дадам бугун замонга қараб (Оқсаройга қараб деб ўқинг) йўрғалайдиганларга “Ўл-е, ўкил” дейдилар. “Ҳа” ҳам ўкилдан, “Йўқ” ҳам ўкилдан. Никоҳ пайтидагина эмас, вақти келганда ҳожатахонада ҳам қозининг гапини маъқуллашади. “Онангни қози севса, қозибачча бўласан” (хочеш, не хочеш) дегани ана шундан!
Ўкиллар 2005 йилгача Урусиятни қоралаш маҳкамасида қозининг айтганига “қарс-қарс” қарсак чалиб келишди. Осмонда юлдуз кўринмaса ҳам Урусият айбдор эди. Бировнинг хотини қисир чиқса ҳам Урусиятдан кўриларди…
2005 йилда қозининг қозони бақирлаб қолди. Тагидан ёқилган ўт қозонни тошириб қўйди. У гўлахини топди. Амриқо!
Энди бутун дунёнинг бутун қилмишларига Амриқо айбдор бўлди.
Бирорта жаллодни йиқитмаса: “Ошнаси!”
Йиқитса: ” Мақсади бор”.
Йиқитиб, уруш бошланиб кетса: “Мазлумларнинг қонини тўкмоқда! Аблаҳ!” Continue reading
Filed under: Нофизийдан нома | Leave a comment »
Jahonnoma 