СОҒИНЧ
Қишлоғимнинг тупроқ кўчасин
Ташлаб
Кетдим-асфалт йўлларга.
Юрагимнинг титроқ гўшасин,
Бошлаб,
Кетдим-сароб чўлларга.
Онам тандир ёнида ўзин
Ёқар
Орзулардан узоқда.
Отам қабр тошидан маҳзун
Боқар
Нигоҳлари тузоқда.
Югурардим тоғу- қирлардан
Ошиб
Булутлар оёғим остида.
Бугун кўзим йироқ нурлардан
Тошиб
Томчилар оқади ёстиқдан.
Дум-дароз, зим-зиё тунлар,
Саҳарда
Уйғониб кетаман нотинч
Қишлоқда кечган у кунлар
Шаҳарда
Бўйнимга осилган соғинч.
ЖМ.
Истанбул, 1996 йил.
Filed under: she'rlar |
Jahonnoma 
Leave a Reply