Jahonnoma

Қарашлар

ЖИНОЯТ
Жиноят – инсоннинг ўз сарҳадини бузиши…
Жиноят – инсоннинг бошқа бир инсон сарҳадига тажовузи…
Жиноят – одамлик ояти унут бўлиб, жинлар оятига майл кучайганда содир бўладиган воқеа.
Жиноят – жазонинг бошланиши…
Жиноят – жин оят…
Одам нега жиноят қилади?
Бу ақллилик белгисими ё ақлсизлик?
Жиноят ақлга эмас, онгга боғлиқ тушунча. Онгнинг маълум бир сўқмоқларида сусткашлик, чекиниш, депсиниш рўй берса, инсон жиноятга қўл уради.
Одам нега жиноят қилади?
Бу жазосизлик белгисими ёки жазога пеш чиқишми?
Жиноят гуноҳ ва гуноҳсизликни ажратиб турувчи чегара.
Бу чегарани бузган одам жиноят майдонига тушади.
Худди шу жойдан жазо бошланади.
Жазосиз жиноят йўқ.
Жазо жиноятнинг марказида қилич яланғочлаб туради. Ундан қочиш мутлоқ мумкин эмас.
Вужуд ундан қочса, онг тутилади…
Онг ундан қочса, қалб тутилади…
Қалб ундан қочса, умр тутилади…
Жазодан эмас, жиноятдан қочишни ўйлаш мантиқлидир.
Чунки жазога нисбатан жиноят бир қадар ожиз, кучсиз.
Инсон жиноятни мағлуб этиши мумкин, жазо эса инсонни мағлуб этажак.
Жиноятдан қочиш ғолиблик, жазодан қочишга уриниш мағлублик.

ЙЎЛОВЧИ
Унинг икки дарди бор:
Автобусда ўтирмоқ учун жой олиш.
Манзилга тезроқ етиш.
Гарчи кун бўйи ўтирса-да, гарчи манзилда уни биров кутмаётган бўлса-да!
Бу нафақат автобусда, балки ҳар ерда…
Инсон ҳаётда ўрин излайди, манзилга шошади…
Гарчи ўлим кутиб турган бўлса-да!
Наилож, йўловчи бўлишга маҳкуммиз,
Йўловчи этиб яратилганмиз!

Жаҳонгир Муҳаммад

“Ватан мансиз, ман ватансиз”
(1994 йил) китобидан

Filed under: Kundalik | Tagged: vatan |