Jahonnoma

Ёзилмай қолган шеърлар

“Кўзларингга кириб ухласам,
Совқотмасмидим!”
Бу-совқотган одамнинг гапи! Менинг гапим!
Бу-“кўзларинг иссиқ – меҳрли” демоқчи бўлган одамнинг гапи!
Бу-нега сени ташлаб кетдим, сенсиз ҳаётим музликка, совуқ ваҳшатга айланди, деган дарвешнинг гапи!
Бу- шоирнинг шунчаки эҳтиросли сатридир балки?
Ахир биз, мазмун излаймиз, мазмунсизликдан!
Ахир биз, мазмун тополмаймиз мазмунликлардан!

“Шуҳратнинг тоғидан қулаган куни
Ўлгани унинг!”
Бу-унинг шуҳрат топганига ишора…
Бу-унинг шуҳрат чўққисига етганидан даракдир балки?
Бу унинг золимга, яланғоч шоҳга, иқтидор касалига айлангани ҳақидаги шунчаки гапдир?
Балки, бу ундан умидни узинг, у одамлик водийсидан ҳайвонот ўрмонига бош суққанига анча бўлди деган ишорат.
Лекин кимга фойдаси тегади бу гапларнинг?
Кимнинг ҳам шуҳрат тоғидан қулагиси бор?
Бўлмаган тоғ, бўлмаган шуҳрат!
Ахир ёлғон эмасми, бу дунё асли?

“Қуёш қандай бўлса, моҳи ҳам шудир
Халқи қандай бўлса, шоҳи ҳам шудир!”

Бу-халқни Қуёшга бензаган инсонинг гапи!
Бу-шоҳни Ой дея безамоқ истаги балки?
Балки, ҳамма айбни халққа юклаш касали…
Балки, золимдан енгилган қўрқоқнинг баҳонаси бу!
Қўлидан иш келмас кимсанинг ҳикоятидир?
Лекин Ой Қуёшдан нур олиб зулматни ёритгувчидир!
Золимчи?
Халқни зулмат билан ўраб олгувчи!

“Курашмоқ истайсан майдон йўқ,
Гарчи майдонга айланиб кетган бу дунё!”

Курашмоқдан курашга айланган инсоннинг ноласидир бу!
Курашмасдан саҳрога айланган кимсанинг собит сўзлари!
Майдонда майдон излаган сўқирнинг аянчли ҳоли…
Қиличсиз полвоннинг хаёл юҳоси!
Илинчсиз одамнинг ички дунёси!
Курашмоқ аслида яшамоқ демак,
Демак яшамоқдан маҳрум қолганмиз!

ЖМ
20 Октябр, 2009 йил

Filed under: Kundalik |