Jahonnoma

Қарашлар

ЭЪТИҚОД
Эътиқод кураш қуроли, яшаш учун, ҳаёт учун, кураш учун кураш қуроли.
Эътиқодсиз одам ўрмон жонзоти.
Эътиқодли одам хафли одам, эътиқодсизлар учун.
Эътиқод учун севмайдилар…
Эътиқод учун қопадилар, қамайдилар, ўлдирадилар…
Эътиқод қанча-қанча гуноҳсизларнинг қотили.
Қотилни ичимизга қамаб қўйганмиз.
Қани энди ҳамманинг ўз шахсий қотили бўлса?!

ШОИРЛАР
Яхши ё ёмон шоир йўқ. Шеър бу бу қалб. Қалбнинг яхши ё ёмонлигини ўлчайдиган диагностика – аниқлаш маркази йўқ, ҳали ва бўлмайди ҳам.
Халқ тан олган шоирлар бор. Улар халқ айтолмаган дардни айтолганлари учун халқ тан олган шоирлардир.
Халқ тан олгандан сўнг халқ дардини била туриб индамай кетган шоирлар ҳам бор. Улар халққа ва ўзларига хиёнатчидирлар.
Хиёнатчи шоир унвони йўқ. Аммо халқ назаридан қолиш бор. Бу номни кўпроқ отлари чиққандан кейин подшоҳни “севиб” қолган сарой шоирлари оладилар.
Ажаб?! Подшоҳ ўлдирувчидир. Унинг қиличи шеър нималигини билмайди. Бошнинг ҳам фарқи йўқ унга.
Ажаб?! Бу шоирлар нега ўз бошларини кундага қўйдилар? Халқдан, унинг дардидан чарчадиларми?
Халқдан, унинг дардидан чарчаш, қочиш мумкин, лекин подшоҳдан қочиш қийин.
Назаримда, улар шоирликдан чарчаганга ўхшайдилар.
Сарой соҳибига қуллуқ қилганлар шоирликни Тангрига топширганлардир.
Улардан хафа бўлманг, улар бахтсиздирлар…
Уларни эслаб туринг, нима бўлганда ҳам бир вақт шоир эдилар.

Жаҳонгир Муҳаммад

“Ватан мансиз, ман ватансиз”
(1994 йил) китобидан.

Filed under: Kundalik | Tagged: vatan |