Jahonnoma

ҚИЁМАТ КУНИ (Тарихий-замонавий роман)

Пенсилвания штати. Питтесбург шаҳри.

“Саиджон, сизни ҳали яхши танимайман. Лекин таний бошладим. Шунинг учун ҳам ҳеч кимга айта олмаётган гапимни тезроқ сизга айтмоқчиман.  Чунки сизни ҳам бутунлай таниб қолсам, фикримдан қайтишим мумкин.

Мен Месхет туркиман. Фарғонада уйимиз бор эди. Уйимизни кўзимнинг олдида ёқиб юборишган ва ўлгудек қилиб калтаклашган. Беҳуш бўлиб қолганимдан кейин ташлаб кетишган. Мен ўзимга келганимда учқичда қаёққадир олиб кетишаётган эди. Ўшанда  хаёлимга илк келган нарса ёнимдаги дўхтир агар ўзбек бўлса, уни ўлдириш эди. Урус экан.  Аммо ўзбек бўлганда ҳам уни ўлдиришни эплолмас эканман. Чунки икки қўлим ҳам синдирилган экан.

Бошимга тушганларни батафсил ёзмоқчи эмасман. Месхет турклари ўшандан бугунгача неча марта шаҳардан-шаҳарга кўчганимиз ва Россиянинг Ноқоратупроқ зонасига олиб бориб ташланганимиз ҳақида ҳамма билади. Сиз ҳам биласиз, деб ўйлайман. У ерда уруслар бизни сиғдиришмади. Кейин бизни Америка қабул қилиб, ёппасига кўчириб келди. Мен бу ерда сизга ўхшаган бир қанча ўзбеклар билан танишдим. Улар ҳар қанча ўзларини оқласалар ҳам мен улардан нафрат қилардим. Continue reading →

Filed under: Kundalik | Tagged: қиёмат куни | Leave a comment »