Jahonnoma

Оқсаройнинг сўз ўйинлари
21. Жомеда
-Отахон мачит битиб қолди, ҳайитга очамиз, ўзингиз бориб оқ фотиҳа берсангиз,-дея муфтий “Катта”ни мачитга таклиф қилди.
-Қанақа мачит?
-Катта. Нақд жоме бўлди. Икки ярим минг намозхон бирданига ибодат қилиши мумкин.
-Ие…Ақлингиз жойидами, ука? Шундай қалтис даврда-я?
-Отахон бу ёғидан кўнглингиз тўқ бўлсин, ҳаммаси назорат остида бўлади. Текшириб киритамиз. Ёшлар кирмайди. Фақат қари-мурриларни киритамиз.
-Ҳа, ишқилиб кўзларингизга қаранглар-да!
-Раҳмат! Ундай бўлса, ҳайит намoзи олдидан келиб, сизни олиб кетамиз.
– Ука, икки ярим минг қари-қурининг олдида нима қиламан?-ажаблангандек гапирди “Катта”.

Continue reading →