Оқсаройнинг сўз ўйинлари
24.Арава
-Чорак асрлик давримда мамлакатнинг ҳаётини, халқнинг фаровонлигини тубдан ўзгартириб юбордим,-деди “Катта” узоқдан келган меҳмонга.
-Бир эшитгандим, олти ойда жаннат қилиб бераман, деб ваъда қилган экансиз,-деди меҳмон ўзини билимдонликка уриб.
-Булар тарихда қолган кетган гаплар. Бугун жаннат ҳеч нарса бўлмай қолди. Жаннатда йўқ нарсалар ҳам бизда бор. Масалан, ҳар икки одамнинг бирида улов бор.
Меҳмон мийиғида кулди ва׃
-Улов? Жаннатни улов босибдида-а? Бу кетишда жанннат бошимизга қулаб тушмайдими?-деди.
-Ҳазили йўқ. жиддий айтаяпман. Ҳатто ҳар икки дўкондан биттаси заргарлик,-деди “Катта” керилиб. Continue reading
Filed under: Оқсарой ҳангомалари | Tagged: Oqsaroy | 1 Comment »
Jahonnoma 
You must be logged in to post a comment.