НЕТТИМ МЕН?
Боз ухлаб қолибман ёр қўлларингда,
Кўзингда дард алам
Зулмат, қоронғу,
Югуриб юрибман қум, йўлларингда,
Изингда не қадам,
Менга қоронғу.
Сочларинг тарасанг тош тароғингда,
Толаман…
Саргардон…
Ҳўп, ҳайда, ҳайда.
Сўнг ўлиб қоламан кўз қароғингда
Йиғлашга ё мужгон,
Ё мардум қайда?
Аслида мен тирик, сен жонсиз Ватан
Жонингни кўксингдан юлиб кетдим мен.
Сени ҳам ўлдириб,
Ўзим ҳам бетан,
Билмайман…
Билмайман…
Неттим мен?
Вашингтон, 2003 йил.
Filed under: she'rlar | Tagged: Jahongir Mamatov |
Jahonnoma 
Leave a Reply