Jahonnoma

“Қозоғистонда ўзбеклар қул қилиб ишлатилмоқда. Уларга паст назар билан қарайдилар ва ҳақларида кўплаб латифалар тўқилган.(Хабарлар оқимидан).

Бир куни Рашидов Олмаотага борганда ҳожатхонaда қўлини юваркан ёрдамчисига:
-Эҳтиёт бўлиб тур, бир кор-ҳол юз берса, жуда усталик билан, образли қилиб айт, бўлмаса кулгига қолишимиз мумкин,- дебди.

Кейин Кунаев Рашидовни бешмармоқ билан зиёфат қилиб, ортидан палов буюрибди. Палов еб турган Рашидовнинг лабида битта гуруч қолганини кўрган ёрдамчиси:

-Хўжайин боққа булбул қўнди,-дебди.

Нуктафаҳм Рашидов дарҳол сочиқни олиб, лаб-лунжини артибди.

Кўп ўтмай Тошкентга келган Кунаев ҳожатхонада қўлини юваркан, ёрдамчисини огоҳлантириб қўйибди.

Улар ош еб ўтирганларида Кунаевнинг лабида битта гуруч қолибди, шунда унинг ёрдамчиси:
-Ўдағаси, ўдағаси, туалетта айтғанингиз ўлди!-деган экан “маданиятли” қилиб.

Мана энди ҳатто латифалар ҳам тескари айланди .

“Бир куни Каримов, Назарбоев ва Раҳмонов ўзларини мақташ бўйича пойгага кирибдилар:
-Мен Андижонда революционерларни қириб ташлаб, халқимни демократлар келишидан қутқариб қолдим,- дея мақтанибди Каримов.

-Мен Помир тоғидаги музликнинг устига кул сепиб халқимни сув тошқинидан асраб турибман,-дебди Раҳмонов.

-Илгари қозоқлар Келесда, Қўйлиқда мардикор эдилар. Мана энди ҳар бир қозоқнинг уйига биттадан ўзбекни боғлаб қўйдим. Бу билан ҳам халқимга, ҳам Каримовга яхшилик қилаяпман,- дебди Назарбоев. Кейин Раҳмоновнинг қулоғига пичирлабди:
-Шу кетишда бу тeнтакнинг ўзини ҳам эшагимнинг қозиғига боғлайман!

Булар латифалар. Аммо латифа билан ҳақиқатнинг фарқи бўлмаган даврдаги латифалар бу.

Шулардан кейин ҳам Ўзбекнинг Эркин Воҳидов, Абдулла Ориповлари … ва режим мухолифларга тинмай тош отаётган “Чори Латиповлари” бор экан, унинг кўргиликлари ҳали бери камаймайдиган кўринади.

Ўткинчи мансаб учун,
Онасин тортиқ этган.
Магар бу чин эмас чин,
Бундан не ортиқ этган?
Ном бердилар “Чори” деб,
Янглишдилар, чўридир.
“Маҳалла”да тўй-тўйлаб,
Ҳақиқатнинг гўридир.
“Қўй” десам гар дод солдинг,
Магар, итсан, талайвер!
Элни титар қозоннинг
Остига ўт қалайвер.
Ҳайвон ва ҳам одамзот,
Тангри учун тенг махлуқ.
Сен барига бўлдинг ёт,
Шайтонга қилиб қуллуқ.
Минганинг бу файтоннинг,
Бир кун байтали толар.
Ўшанда ул шайтоннинг,
Иштони сенга қолар.

ЖМ.
“Каримовнинг кирдикорлари” китобидан.

Filed under: Kundalik |