Jahonnoma

1990 yil. O’zbekiston Oliy Kengashi majlisida.

ҚАРАШЛАР

ХАЗИНА
…Амир Темур ҳазратлари узоқ йиллик жангга кетаётганларида устозлари Мир Сайид Баракадан сўрадилар:
– Самарқандда ҳам куч қолдирсакми?
– Албатта, Самарқандда хазина қолади, – жавоб бердилар устоз…
… Урусият ҳукмдорлари Туркистонга юриши авжга минган маҳали амир Олимхон тилло қидирувчи хорижий мутахассисларни йўқотишни буюрди.
– Бу қандай бўларкан, амирим? – деди Қушбеги.
– Бу дуруст бўлғай. Юртнинг хазинасига ўзгалар эмас, шу юрт эгалик қилиши керак, – деди амир …
Хазина – мулк, юрт ва халқ мулки …
Хазина – авайлаб-асраладиган бойлик …
Хазина- сиёсатни ушлаб турадиган устунлардан бири …
Дарвоқе, ўғри ўз хазинасини ҳеч қачон уйида сақламайди.
Тўғри учун ўз хазинасини бошқа ерда сақлаш эҳтиёжи йўқ.
Давлат ўз хазинасини давлатмандлар, хазинабонлар ҳимоясига беради ўз давлатида.
Хазина давлатдан ташқарида турса, у давлатнинг эмас ташқарининг хазинасидир.
Халқ ўз хазинасини ўз ерида сақлай олмаса, у хазинасиз халқдир.

САМАРҚАНД
Сочлари оқарган, сийраклашган, пешонаси, юзлари ажинга тўлган бир муштдеккина бўлиб, остонада ўтирган она …
Сочлари – Зарафшон ва Дарғом…
Ажинлари – Ипак йўлидан тортиб, мен билган-билмаган сўқмоқлар…
Ўзи – Самарқанд.
Остонада жангга кирган Афросиёбни…
Оловга бош суққан Муқаннани…
Ўтрорда хасталанган Амир Темурни…
Ҳиротга қайтиб кетган Мир Алишерни …
Ҳинд сори юзланган мирзо Бобурни…
Шаҳардан ташқарига чиққан Муҳаммад Тароғайни…
Туркияга йўл солган Али Қушчини …
От миниб чиқиб кетган Муҳаммад Жаҳонгирни…
Яна қанча-қанча ўғилларининг йўлига кўз тиккан Она!
Уларнинг ҳар бири онанинг кўз қароғи.
Бугун она ғариба.
Онамнинг бу ҳоли ўртади мени.
Ота Туркистонни қайтармоқ истади кўнгил…
Самарқанд-пойтахти Сароймулкхоним бўлишини истади кўнгил …
Самарқанд …
Нетайки, мен ҳам кетиб қолдим.
Ҳа, мен у буюк ўғилларининг олдида зарраман.
Бироқ она учун буюги ҳам, ўжари ҳам ўғил…
Мени ҳам кутаяпсан муштипар онам, остонада бир мушт бўлиб…

ПОЕЗД
Кетаверади … “тақа-тақ”, “тақа-тақ”.
Келаверади … “тақа-тақ”, “тақа-тақ”.
Уйдан қабристонга қараб тўлиб кетаверади … “тақа-тақ”, “тақа-тақ”.
Қабристондан уйга қараб бўшаб келаверади … “тақа-тақ”, “тақа-тақ”.
Биз эса йўловчилармиз …

Жаҳонгир Муҳаммад

“Ватан мансиз, ман ватансиз”
(1994 йил) китобидан

Filed under: Kundalik | Tagged: vatan |