SAVOL: Yoshlar mazusini davom ettirishingiz meni xursand qildi. Lekin yoshlarning chetga chiqib ham ko’p hollarda o’zgarmayotgani meni tashvishga soladi. Shu haqda batafsilroq to’xtalsangiz. (Zokir).
JAVOB:Kecha Jamshid degan ukaxonimizning va uning qayni-ukasi Sarvarning tug’ilgan kunini nishonladik. Ular ikki kun farq bilan tug’ilgan bo’lsalarda bir vaqtda bayramlashishga qaror berishibdi. Ziyofatda bundan besh yil oldin ko’rganim bir yigit ham bor edi.
-Siz O’zbekistonga ketmaganmidingiz?-deb so’rayman undan.
-Yo’q… shu erdaman… xizmatchilik… yuribmiz,-dedi u g’amg’in ovozda.
Bu yigit juda yaxshi esimda qolgan. Besh yil oldin u o’zi kabi besh tengdoshi bilan birga ayni uyda ijarada turardi. Bir kun mehmonga chaqirishdi. O’shanda hamma joyda asosiy mavzu Andijon voqealari edi. Lekin bu yigit gapga aralashmay, faqat kinoyali bosh siltab o’tirgani diqqatimni tortdi. U diplomatiya oliygohini bitirib kelgan va jim o’tirishi noodatiy edi. Uni gapga tortdim. Qarasam, u bizni vatan xoini, deb hisoblar ekan va O’zbekistondagi rejimni jon-jahdi bilan oqlashga urina boshladi. Continue reading
Filed under: Savob so'qmog'i | Tagged: Jahongir Mamatov | Leave a comment »
You must be logged in to post a comment.