Бизнинг бурчимиз
Ўзбекистон жуда оғир кунларни яшамоқда. Аллоҳ неъмати, тарих жараёни бўлмиш мустақилликни ўзларининг айшу-ишратлари, кайфу-сафолари, ҳукму зулмда эркинликлари деб тушунганлар халқ бошига ҳисобсиз кулфатлар ёғдирмоқдалар.
Иқтисодиётдаги жиддий хатолар, ислоҳотдаги нўноқликлар, пул борасидаги таҳликалар, Урусият олдидаги тавозеълар ва ниҳоят нарх-навонинг ҳаддан зиёд ошиб кетиши халқни нафақат қашшоқлаштирди, балки ҳукуматга нисбатан нафрат ва ғазабга сабаб бўлди.
Иқтидор, яъни ҳукумат бундан қутулишнинг йўлини зулм ўтказишни кучайтиришда деб навбатдаги қабиҳ холосаларга келмоқда.
Дарвоқе, хато қилиш мумкин, бироқ хулоса чиқаришда хато қилиш, адашиш мумкин эмас. Ҳукумат эса худди ана хулосада адашди ва адашмоқда. Continue reading
Filed under: Maqolalar | Leave a comment »
Jahonnoma 
You must be logged in to post a comment.