Jahonnoma

Бечора одам

Инсон қамоқ ва назорат учун яратилгандай.
Тўққиз ой она қорнида – қамоқ…
Туғилгандан кейин бешикда – қамоқнинг бир тури…
Тета-поя қилгунча ва ундан кейин ҳам ихтиёр ўзгада.
Болалар боғчаси, мактаб, олийгоҳ…ўзига хос назорат.
Оила…бу энди эркин қамоқ. “Волний”.
Ишга кирдингиз, кунига камида саккиз соат қамоқдасиз.
Машина…
Автобус..
Поезд…
Учқич… вақтинчалик қамоқлар.
Касалхонани Худо кўрсатмасин!
Бугун интернет ҳам қамоқнинг бор формаси. Боғлаб олдими, қўйиб юбормайди ўйнашга ўхшаб. Айниқса, ижтимоий тармоқлар ҳам “башанг”, ҳам тажанг!
Умр бир жойга етганда эса тобут деган қисқа муддатли қамоқ пайдо бўлади. Бу- елкада кўтариладиган қамоқ.
Кейин эса доимий қамоқ. На эшиги, на туйнуги бор. Бунисидан чиқиш йўқ. Ҳалигача чиққанни ҳам, бу қамоқда кўрганларини айтганни ҳам одам боласи билмайди.
Шунақа, қамоқдан келиб, қамоқда яшаб, қамоққа кетаркан одам.
“Жаслиқ”, “Тоштурма” ларчи?
Булар энди қамоқ ичидаги жазо камералари…
Бечора одам!

Жаҳонгир Маматов.

Filed under: Fikrlar, Kundalik |